Wiersze 2013/2014

27 maja 2014r. obchodziliśmy w naszej szkole Dzień Patrona. Tego dnia lekcje wyglądały nieco inaczej niż zwykle. Klasa 4a odkryła tego dnia nowe talenty! Są to talenty poetyckie!  Napisać wiersz nie jest łatwo, ale… PRZEZ TRUDY DO GWIAZD

Poniżej prezentujemy wiersze naszych wspaniałych poetów. To Ich debiut w „Kątku poetyckim”. Gratulujemy natchnienia i talentu!

JA I LAS

W lesie szumią drzewa, dudek czasem śpiewa.

Ogromny miś w swej norze mieszka,

Zaprasza wszystkich ten nasz koleżka.

Przyszłam w odwiedziny –

 do misia i jego

rodziny.

Tu kończymy wycieczkę po krainie,

która z misiów słynie….

Wiersz napisały:

 Dominika Puchalska, Maja Błońska i Radhika Kowara, ucz, kl. 4a

JA I SŁOŃCE

Ja i słońce chodzimy po łące,

patrzymy na ludzi,

oglądamy świat…

Czasem biegamy po kwitnącej łące,

Niekiedy towarzyszy nam wiatr.

Lubimy słoneczne dni,

Gdy każdy z nas raduje się i  śni!

Wiersz napisali:

Mateusz Osadowski, Eryk Zieliński, Kacper Bożykowski, Maciek Stanecki, ucz. kl.4a

JA I NOC

Tajemnicza, zimna noc,

chciałbym schować się pod koc.

Bardzo ciemno i deszczowo…

Przestańcie bić pioruny!

Bo będzie groźna noc!

Chmury smucą się i płaczą,

krople deszczu już kołaczą,

A ja…śnię i marzę,

że słońcem się wkrótce poparzę.

Wiersz napisali:

Piotr Seroczyński, Antoni Parda, Piotr Śmieszek, kl. 4a

JA I TĘCZA

Tęcza zawsze uśmiechnięta,

delikatna niczym mgiełka.

 Wspina się po niebie,

uśmiecha się do Ciebie.

Gdy patrzę na nią , krzyczę:

– Kolorowa, piękna, bądź zawsze uśmiechnięta!

Jak królewski most na niebie!

 Lubię tęczę przyjaciółkę,

Chyba wdrapię się na górkę,

 Będę cię  pamiętać, śnić,

chcę w tęczowym świecie być!

Wiersz napisały:

Oliwia Kacprzyk, Karolina Wilczak, Kasia Śliwińska, Weronika Jerominek, kl. 4a

Mróz

Mróz-niezwykłe uczucie.
Powietrze pełne ulgi.
Malarz okien.
Twórca arcydzieł.
Jego płótno – tafla szkła.

Michał Kempiński – uczeń klasy IIc gimnazjum. Zwycięzca Międzyszkolnego Konkursu Poetyckiego „O Laur Bolesława Prusa”, organizowanego przez Liceum Ogólnokształcące im. B. Prusa w Skierniewicach. Pierwszą nagrodę odebrał za wyżej zaprezentowany wiersz pt. „Mróz”. Michałowi gratulujemy wspaniałego zwycięstwa i talentuJ

Zamilcz

Las jakich wiele
drzewa jakich moc
każde  inne

nie z wyglądu
 – z charakteru

jedno wesołe
inne smutne
gadatliwe jak skowronek
milczące

ale nie jak grób

groby nie milczą –
śpiewają historie tych
którzy już jej nie przekażą

dlaczego?

bo ludzie z a w s z e mówią
nie słuchają
bo istoty to są próżne

Julia Wacławska ucz. klasy Ia gimnazjum. Debiut w Kątku Poetyckim wierszem pt. „Zamilcz”. Utalentowana, wrażliwa na słowo… Czekamy na inne wiersze Julko!

Mały Książę

Choć w dziecięcym ubraniu,
mądrość jego była wielka.
Podróżował pod żaglami wyobraźni,
szukał przyjaźni.
Wiarą jego była prawda
I odwagę miał ją głosić…
Bronił jej jak matka dziecko,
gorliwie, jak orzeł swe pisklę.

Miłość przedkładał nad wszystko –
ofiarował serce swe Róży.
Nie zmieniła tego nawet rozłąka.

Wrócił na swą planetę.
Znać o sobie więcej nie dał.

Mój Mały Książę…

Julia Wacławska, kl. Ia gimnazjum. Wiersz nagrodzony ex aeqvo w Klasowym Konkursie Poetyckim pod hasłem „Mały Książę”.

Wiersz Małego Księcia

Wyruszam w podróż.
Zostawiam tu zapach róż.
Idę pieszo,
Bo mi śpieszno.
Chcę znaleźć przyjaciela,
Z prawdziwego zdarzenia.
Poznam wielu ludzi,
Będą niemądrzy i próżni
Jestem pewien,
Ale idę przed siebie!

Weronika Klimczak, kl. I a gimnazjum. Wiersz nagrodzony ex aeqvo w Klasowym Konkursie Poetyckim pod hasłem „Mały Książę”.

Śnieg

Za oknem śnieg pada,

jakby chciał nam coś przekazać.

Wygląda jak nasiona dmuchawca,

 które tańczą na wietrze.

Zimny, lekki biały śnieg…

Nina Adamiec

Burza

Błyskawica, grzmot.

Słychać burzę na dworze.

Widać setki białych chmur

i tysiące małych kropel.

Szybko! Chować się do domu

i wysuszyć aż do stóp!

Zimny wiatr – ręce marzną…

Piorun trzaska!

Grzmot!

Burza się kończy, chmury rozchodzą…

Słońce wychodzi.

Tęcza na niebie do nas przemawia…

Ala Marchel

Łąka

Kolorowa jak tęcza

tuż obok mojego domu.

Latają tam małe motyle,

a ona częstuje je nektarem

Łąka –

cicha, piękna, pachnąca…

Karolina Krokocka

Niebo

Niebo – błękitna przestrzeń

Snuje się nad nami.

Czasem białe chmury na nim…

Nic nie mówi,

po prostu jest.

Nina Adamiec

Tęcza

Wielobarwna tęcza –

symbol przymierza.

Zawsze nas rozwesela

po  smutnym  deszczu.

Damian Woliński

Łąka

Kolorowa, przepełniona kwiatami.

 Uplotę z tych kwiatów wianek

I puszczę go po rzece, by płynął.

Odpływa piękno świata…

Klaudia Ceret

Burza

Wiedzę wielki, jasny błysk.

Słyszę długi, głośny grzmot.

Czuję mokre krople z nieba.

Upadają na ziemię.

Zbliża się burza.

 Czas chować się do ciepłej kryjówki.

Do domu.

Karolina Krokocka

Niebo

Niebo niebieskie niczym skrzydła motyla

otacza ogromna ziemię.

Za dnia na nim białe chmury.

Nocą jasne, świecące gwiazdy…

Damian Woliński

Łąka

Ta łąka – piękna i pachnąca.

Trawa faluje w delikatnym wietrze.

Słychać brzmienie pracowitych pszczół.

W słońcu mienią się barwne kwiaty.

 Świerszcze dają koncert.

 Przyjdź wieczorem

 Posłuchamy razem.

Michał Kukawski

Niebo

Niebo jest dziś jasne,

chmur na niebie brak.

Słońce świeci w oczy,

 Zapowiada się piękny dzień…

Kacper Orzechowski

Śnieg

Sypie śnieżek z nieba,

Niczym drobny puszek.

 Otula mnie swą kołdrą.

 Zasypiam …

Monika Żarczyńska

Łąka.

 Jakież to cudne miejsce!

Rano i wieczorem słychać tu orkiestrę,

 Która echem unosi się do nieba .

W letnie popołudnia,

wśród wysokich traw

można ujrzeć wędrujące rodziny

i klucze bocianów.

 Jakub Sułek

Śnieg

Puszysty, biały śnieg.

 Jeden płatek jak dziecięcy uśmiech.

Puszysty, zimny pył

okrywa kołderką cały świat…

Weronika Klimczak

Burza

Zaczęła się raptownie,

 jakby wszystko zniszczyć chciała.

 Krzyczała, rzucała, straszyła

Niczym wściekła…

Monika Żarczyńska

Niebo  (fr.)

W niebie żyją anioły.

Chmury płyną po nieboskłonie

Gnane kaprysem wiatru.

Julia Wacławska

Tęcza

 Kiedy wydaje Ci się, że wszystko już stracone

i nie ma po co żyć,

pojawia się ona –

piękna wstęga kolorów

iI przywraca utraconą nadzieję.

 Monika Żarczyńska

Burza

Bum!

 Uderzył piorun.

Trzask!

Zagrzmiało niebo.

Huknął wiatr zimnym podmuchem.

Chmury uroniły łzy.

 Krople deszczu – niegrzeczne urwisy – pukały do wszystkich domów.

Usłyszało to słońce.

 Uspokoiło burzę.

Wiatr rozjaśnił niebo

i rozciągnął tęczowy koc

 w przeprosinach za nieprzespaną noc.

Daniel Kwiatkowski

Drzewo

Dumne, wyprostowane stoi,

Lecz gdy mocny wiatr zawieje, pochyla się ku ziemi,

Jakby przybyło mu lat…

 Hubert Kłąb

Burza

Nadchodzi burza, nieujarzmiona i groźna.

Już drzewa tańczą na wietrze.

Pada deszcz.

 W oddali słychać pomruki –

jakby wielki kocur budził się ze snu…

Deszcz pada coraz głośniej, szybciej, mocniej.

Naraz niebo otwiera się,

spływa jasna, smukła błyskawica.

Świat rozjaśnia się na chwilę

niczym twarz dziecka na widok matki…

A potem znów ciemność,

tylko z oddali słychać groźny grzmot,

jakby ktoś przetaczał ciężki głaz.

Deszcz powoli cichnie.

Burza odchodzi w dal…

Drzewa prostują się.

 Zza chmur nieśmiało wychyla się wielobarwna tęcza.

Niebo wybucha eksplozją barw!

Mateusz Wardziński