Charakterystyka

Powstanie szkoły

Szkoła Podstawowa nr 9 w Skierniewicach funkcjonuje od 1995 roku. Jest jedyną szkołą integracyjną na terenie naszego miasta. Uczą się w niej dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Niepodważalne korzyści płynące z procesu integracji skłaniają do podejmowania  coraz większych wysiłków na rzecz tworzenia i rozwijania integracyjnych form kształcenia i wychowania. Powstanie naszej szkoły, jest odzwierciedleniem tych dążeń. 1 września 1995 r. rozpoczęła naukę pierwsza klasa integracyjna. Stało się to dzięki inicjatywie rodziców dzieci niepełnosprawnych, staraniom pani Dyrektor Ewy Biskupskiej, przychylności zarządu  Miasta i Kuratorium Oświaty oraz odwadze nauczycieli, którzy z zaangażowaniem podjęli nowe, niełatwe wyzwanie. Każdego roku szkoła powiększała się o kolejne klasy integracyjne.

Zespół Szkół Integracyjnych

1 września 2001 r. powstał Zespół Szkół Integracyjnych, w skład którego wchodzi Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi i Gimnazjum Integracyjne. Powstanie Gimnazjum Integracyjnego jest odpowiedzią na konieczność zapewnienia naszym uczniom ciągłości kształcenia. Od września 2011 r. uczniowie gimnazjum uczą się w nowo oddanym, nowoczesnym segmencie, stwarzającym doskonałe warunki do kształcenia.

W każdej z klas integracyjnych pracuje dwóch nauczycieli. W klasach I-III nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej i nauczyciel wspomagający, w klasach IV-VI nauczyciel danego przedmiotu i pedagog wspomagający.

W naszej szkole studia podyplomowe z oligofrenopedagogiki lub kształcenia integracyjnego podejmowali i w dalszym ciągu podejmują poloniści, matematycy, historycy, nauczyciele przyrody i języków obcych. Szkoła wychodzi z założenia, że każdy nauczyciel uczący w klasach integracyjnych, nie tylko pedagog specjalny, powinien wiedzieć, jak najwięcej o dziecku niepełnosprawnym, oraz o metodach i formach pracy z nim. Dodatkowo zatrudnia się osoby, które pomagają dzieciom niepełnosprawnym ruchowo w czynnościach samoobsługowych i trudniejszych pracach manualnych. Dzieci wymagające pomocy specjalistów uczęszczają na zajęcia:

• reedukacyjne,
• logopedyczne,
• rewalidacyjne,
• zajęcia z psychologiem
• gimnastykę korekcyjną.

Szkoła proponuje szeroką ofertę zajęć pozalekcyjnych, wspierających rozwój ucznia, np.

• plastyczne,
• muzyczne,
• taneczne,
• sportowe,
• komputerowe,
• terapeutyczne.

Uczniowie korzystają z zajęć na basenie, uczą się jazdy konnej, uczestniczą w zajęciach hipoterapii i rehabilitacji. Na podkreślenie zasługuje fakt, że od pierwszej klasy dzieci są objęte nauką pływania, a 92% spośród nich, może pochwalić się umiejętnościami pływackimi. Uczniowie wielokrotnie zwyciężali na zawodach pływackich rangi ogólnopolskiej.
Realizując program nauczania i wychowania, wysoko wykwalifikowana kadra zapewnia:

• wszechstronny i twórczy rozwój każdemu uczniowi na jego miarę możliwości,
• indywidualne programy nauczania,
• rozbudzania i rozwijanie zainteresowań uczniów,
• integrację społeczną,
• rozwijanie tolerancji i poszanowania odmienności drugiego człowieka,
• stosowanie nowatorskich metod pracy z uczniem.

Przez Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MENiS placówka zaliczana jest do grona liderów integracji w Polsce. Swoje osiągnięcia w dziedzinie integracji oraz metod i form pracy z dzieckiem niepełnosprawnym szkoła wielokrotnie prezentowała na konferencjach o zasięgu ogólnopolskim, wojewódzkim i rejonowym oraz dwukrotnie podczas Międzynarodowej Konferencji Ergonomia Niepełnosprawnym.

W roku 2001 szkoła zorganizowała I Skierniewickie Forum Placówek Oświatowych „Szkolne standardy wymagań, a dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi z udziałem m.in. Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, Kuratorium Oświaty w Łodzi. Za swoją działalność w zakresie integracji szkoła uzyskała wiele wyróżnień, dyplomów (MENiS, Rzecznik Praw Ucznia, CMPPP, Fundacja „Synapsis”, Prezydent Miasta Skierniewice).

Placówka podejmuje szereg działań w zakresie edukacji europejskiej. W latach 1999-2003 realizowała Europejski Program Edukacyjny Socrates-Comenius współpracując ze szkołami z Niemiec i Włoch. Temat współpracy: „Wyżywienie w europejskim porównaniu”. W roku 2002 za organizację Forum Europejskiego „Chodźmy razem” poświęconego sytuacji osób niepełnosprawnych w krajach Unii Europejskiej otrzymała wyróżnienie w konkursie na szczeblu ogólnopolskim. W roku 2004 została laureatem ogólnopolskiego plebiscytu „Złota 50-tka szkół otwartych na Unię Europejską”.

W roku 2005 rozpoczęliśmy współpracę ze szkołami w Anglii, Hiszpanii, Belgii,  Norwegii i Czechach. Temat współpracy przewidzianej na trzy lata, to „Z niekończącą się opowieścią przez Europę”. Celem programu Socrates jest poprawa jakości edukacji dzieci przez umacnianie współpracy europejskiej i umożliwienie łatwiejszego dostępu do kształcenia w Europie.

W szkole realizuje się z dużym powodzeniem wiele programów autorskich oraz modyfikacji programowych polegających głównie na dostosowaniu treści, metod i form nauczania oraz wymagań edukacyjnych do potrzeb dzieci z niepełnosprawnością.

W celu zaspokajania potrzeb i zainteresowań uczniów szkoła prowadzi:

• zajęcia pozalekcyjne (sportowe, koła przedmiotowe)
• świetlicę profilaktyczną
• odpowiednią opiekę medyczną.

Patron szkoły – Maria Grzegorzewska

Życiorys

Maria Grzegorzewska urodziła się 18 kwietnia 1888 r. we wsi Wołuczy. Ukończyła prywatną szkołę żeńską Pauliny Helwek w Warszawie. Studiowała nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, pedagogikę w Brukseli, w Międzynarodowym Fakultecie Pedagogicznym kierowanym przez Józefę Joteyko, i psychologię na Sorbonie, gdzie w 1916 r. uzyskała tytuł doktora filozofii za rozprawę: Studium na temat rozwoju uczuć estetycznych – badania z zakresu estetyki eksperymentalnej przeprowadzone wśród uczniów szkół brukselskich. Po powrocie do Polski (1919 r.) pracowała w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, zajmując się sprawami szkolnictwa specjalnego. W 1922 r. zorganizowała Instytut Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i odtąd zajmowała się działalnością naukową z zakresu pedagogiki specjalnej, a także kształceniem nauczycieli. W latach 1930-1935 kierowała Państwowym Instytutem Nauczycielskim. W latach trzydziestych w polityce państwowej pojawiły się tendencje faszystowskie. Maria Grzegorzewska została odwołana ze stanowiska dyrektorki Instytutu za tzw. działalność rozkładową. Wraz z nią z PIN odeszli m.in. Korczak, Elzenberg, Suchodolski, Zawieyski.

Działalność nauka i publicystyczna

POZA pracą dydaktyczną Grzegorzewska prowadziła działalność naukową i publicystyczną. Opracowała oryginalną metodę nauczania, która nosi nazwę „metody ośrodków pracy” i jest obecnie powszechnie stosowana w szkolnictwie specjalnym. Maria Grzegorzewska jako pierwsza w Polsce podjęła systematyczne badania nad zagadnieniami pedagogiki niepełnosprawnych, stworzyła jej podstawy. Wychodząc z założenia, że człowiek jest psychofizyczną jednością, wysunęła tezę całościowego ujęcia odchyleń od normy; rozwijała zagadnienia kompensacji w rewalidacji niepełnosprawnych (teoria dynamicznych układów strukturalnych). Szczególnie interesowały ją zagadnienia związane z tyflopedagogiką i tyflopsychologią, a także zagadnieniami pracy z osobami głuchoniewidomymi (głuchociemnymi). Interesowała się problemami wszystkich subdyscyplin pedagogiki specjalnej. Wyniki tych prac znalazły uogólnienie w pierwszych polskich próbach pełnego wykładu na temat teorii i praktyki pracy z niepełnosprawnymi (Szkolnictwo specjalne, w: Encyklopedia wychowania, 1938 oraz Pedagogika lecznicza. Skrypt wykładów, 1952/1953).
W latach 1958-1960 była profesorem w Katedrze Pedagogiki Specjalnej UW, pierwszej uniwersyteckiej katedrze pedagogiki specjalnej w Polsce, powołanej dla Niej ad personam.

Osiągnięcia Marii Grzegorzewskiej

OSIĄGNIĘCIA Marii Grzegorzewskiej w zakresie pedagogiki specjalnej są nie do przecenienia. Była pierwszą osobą w Polsce, która profesjonalnie zajęła się tą problematyką, uzyskując sukcesy zarówno w pracach teoretycznych, jak i praktycznych. Od 1924 r. aż do ostatnich dni swego życia redagowała czasopismo „Szkoła Specjalna”. Za najistotniejsze swoje osiągnięcia uważała prace związane z kształceniem nauczycieli. Pracę nauczyciela – wychowawcy w szkole specjalnej traktowała jako pracę o szczególnej wartości. W Listach do młodego nauczyciela napisała: „Czy rozumiesz głębię słowa n a u c z y c i e l? Słowa, które kryje w sobie treść potrzeb życia ludzkiego”. Przedstawiła w nich sylwetkę nauczyciela – dobrego Człowieka, bogatego wewnętrznie, osoby obdarzonej charyzmatem, zdolnościami empatycznymi, umiejętnością „współbrzmienia” ze swoimi podopiecznymi. O ile teoretyczne osiągnięcia Grzegorzewskiej mają już dzisiaj – co zrozumiałe – w dużej części wartość historyczną, to Jej przemyślenia na temat „nauczyciela doskonałego” są nadal aktualne. Wynika to z faktu, że Grzegorzewska sama była osobowością charyzmatyczną, wzorcem etycznym dla wielu ludzi.
DOMINUJĄCYM motywem Jej działalności i dewizą życia było: „Nie ma kaleki, jest człowiek”. Uporczywie i bezkompromisowo walczyła o pełne prawo do nauki, do pracy i do szacunku osób upośledzonych. Przekonywała, że kalectwo nie pomniejsza wartości i godności człowieka.
GŁÓWNE jej publikacje to: Psychologia niewidomych, Listy do młodego nauczyciela, Pedagogika lecznicza. Skrypt wykładów, Głuchociemni, Psychologia niewidomych, Analiza zjawiska kompensacji u głuchych i niewidomych.
ZMARŁA 7 maja 1967 r. Ale to, co stworzyła, jest piękne, szlachetne, mądre i nigdy nie przeminie.